H ιστορία θριάμβου του Μαρσέλ Ντεσαγί, παρά τις αντιξοότητες, αποδεικνύει πως το ταλέντο και η σκληρή δουλειά δεν κοιτούν καταγωγή, υπόβαθρο και εμπόδια!
Γεννηθείς στις 7 Σεπτέμβρη του 1968 στην πρωτεύουσα της Γκάνας, η ζωή προβλεπόταν γολγοθάς για τον νεαρό Οντένκε Άμπει, όπως ήταν το βαφτιστικό όνομα του Μαρσέλ Ντεσαγί. Ζώντας στα όρια της ανέχειας, από πολύ μικρή ηλικία αναγκάστηκε
να βιώσει την απόρριψη από τον βιολογικό του πατέρα, που εκτός των άλλων είχες τέσσερις ακόμα συζύγους εκτός της μητέρας του!
Aπόδραση από την Άκκρα
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του, περιπλανιόταν για ώρες στους δρόμους και στο λιμάνι της Άκκρα, ερχόμενος σε μια πρώτη επαφή με την στρογγυλή θεά, ακολουθώντας τα βήματα του μεγαλύτερου θετού του αδερφού, Σεθ Αντόνκορ. Γρήγορα, τα πράγματα έμελλε να πάρουν διαφορετική τροπή για τον νεαρό Γκανέζο, με την μητέρα του να γνωρίζει και τελικά να παντρεύεται τον απεσταλμένο της Γαλλικής Πρεσβείας στην πόλη, Μαρσέλ Εντουάρντ Ντεσαγί.
Ο Γάλλος αξιωματούχος αγκάλιασε τον μικρό Οντένκε από την πρώτη στιγμή και μετακομίζοντας μερικά χρόνια αργότερα στην δική του πατρίδα, του έδωσε μια νέα καλύτερη ζωή. Στην Γαλλία, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Νάντη, με τον μικρό να υιοθετεί πλέον το όνομα του θετού του πατέρα, γινόμενος πια ο Μαρσέλ Ντεσαγί Τζούνιορ, ενώ κατά την ίδια περίοδο συνάντησε και για πρώτη φορά τον βιολογικό του πατέρα!
«Συνάντησα μια φορά το βιολογικό μου πατέρα. Τον χαιρέτησα και αυτό ήταν. Ο πραγματικός μου πατέρας είναι ο κύριος Ντεσαγί και λέω κύριος γιατί αυτός ο άνθρωπος με υιοθέτησε και μου έδωσε μια πραγματική ευκαιρία να ζήσω». Η πραγματική και καθοριστική στροφή όμως στη ζωή του Ντεσαγί, έγινε λίγους μήνες αργότερα. Ο θετός του αδερφός, και πρότυπό του, Σεθ Αντόνκορ, είχε και ο ίδιος φτάσει στη Νάντη, για λογαριασμό της ομώνυμης ομάδας, αγωνιζόμενος στη θέση του αμυντικού μέσου.
Μετά από προτροπές της μητέρας του, ο Μαρσέλ -πιά- θέλησε να ασχοληθεί κι αυτός με κάποιο άθλημα. Πρώτη του επιλογή παραδόξως ήταν η κολύμβηση, ωστόσο σύντομα ανακάλυψε πως ήταν αλλεργικός στο νερό (!), με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τα κολυμβητήρια άμεσα. Παρά τις αντιρρήσεις του πατριού του, που τον ωθούσε σε πιο δημιουργικά πράγματα από το να κυνηγάει ένα… αυγό (ναι, έτσι αποκαλούσε την μπάλα), μέσω του αδερφού του, γράφτηκε στις ακαδημίες της Ναντ τo 1976 και «ολοκλήρωσε» την μεταμόρφωσή του!
Ο δρόμος προς τα αστέρια
Στις ακαδημίες των «Καναρινιών» συνάντησε έναν ακόμα μετέπειτα θρύλο του γαλλικού ποδοσφαίρου, τον Ντιντίε Ντεσάμπ. Οι δυό τους έδεσαν από την αρχή, μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο και ανέπτυξαν μια ισχυρή φιλία στα χρόνια που ακολούθησαν. Ηταν λοιπόν ο νέος του κολλητός, που την Κυριακή 18 Νοεμβρίου του 1984 μπήκε στο δωμάτιο που μοιράζονταν, και του ανακοίνωσε περίλυπος πως δύο επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της ομάδας, είχαν σκοτωθεί σε τροχαίο δυστύχημα.
Ο ένας από αυτούς ήταν δυστυχώς ο αδερφός του Ντεσαγί, Σεθ Αντόνκορ και ήταν τότε μόλις 23 ετών. O Αντόνκορ, αποτελούσε πάντα πρότυπο για τον νεαρό αμυντικό, τον είχε μυήσει στον κόσμο του ποδοσφαίρου και ήταν δίπλα του σε κάθε βήμα. Παρά το ισχυρό χτύπημα της μοίρας, ο Ντεσαγί δήλωσε: «Ο Σεθ βρισκόταν στο τοπ επίπεδο, οπότε πλέον αποφάσισα να είμαι εγώ αυτός που θα τον αντικαταστήσει».
Πράγματι, ο 16χρονος ακόμα ποδοσφαιριστής, στους μήνες απο ακολούθησαν, έδειξε τρομερή πρόοδο, με τους ιθύνοντες της Νάντ, να τον προωθούν στην πρώτη ομάδα πριν ακόμα ενηλικιωθεί. Παρότι είχε να ανταγωνιστεί έμπειρους συμπαίκτες για μια θέση στην ενδεκάδα, ο Ντεσαγί πήρε το βάπτισμα του πυρός τον Αύγουστο του 1986, κόντρα στη Μπορντό, περνώντας ως αλλαγή στο 86ο λεπτό της αναμέτρησης, μπροστά σε 28,000 θεατές. Κι έκτοτε, δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω!
Σε σύντομο χρονικό διάστημα έκανε ντεμπούτο και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κόντρα στην Τορίνο για το Κύπελλο UEFA, ενώ πλέον είχε αναγνωριστεί ως ένα ταλέντο με τρομερές δυνατότητες εξέλιξης. Παρά λοιπόν τις αρχικές ενστάσεις της Νάντ, οι οικονομικές δυσκολίες του συλλόγου και η επιθυμία του ίδιο του παίκτη, ώθησαν την ομάδα στο να αποδεχτεί την πρόταση εξαγοράς του από την Μαρσέιγ.
Την ίδια περίοδο, ενδιαφέρον για τον ίδιο είχε εκδηλώσει και η Μονακό, με τον Ντεσαγί ωστόσο και κόντρα στη θέληση της οικογένειάς του, να επιλέγει την «πίεση» της Μασσαλίας, γιατί όπως ανέφερε ο ίδιος , ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον ήταν αυτό που θα τον βοηθούσε να κάνει την έκρηξη ως παίκτης. Στους Μασσαλούς, έχοντας επανενωθεί πλέον με τον φίλο του Ντιντιέ Ντεσάμπ, παρά το μουδιασμένο του ξεκίνημα, έδειξε την πλήρη κλίμακα των δυνατοτήτων του.
Συνθέτοντας ένα τρομερό αμυντικό δίδυμο με τον Μπαζίλ Μπολί, οδήγησαν την Μαρσέιγ στον τίτλο της Λίγκ 1 και στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου επικράτησαν της Μίλαν με 1-0 κατακτώντας το τρόπαιο! Η χρονιά σημαδεύτηκε με την τεράστια απογοήτευση της στέρησης του εγχώριου τίτλου από την Γαλλική Ομοσπονδία λόγω στημμένων αγώνων (!), ωστόσο ο άθλος της ευρωπαϊκής διάκρισης και η γεμάτη χρονιά του Ντεσαγί (47 συμμετοχές, 1 γκόλ), του έξασφάλισαν τη συμμετοχή του στην Εθνική Γαλλίας.
Ένας «Βράχος» για κάθε θέση
Η εκπληκτική χρονιά της Μαρσέιγ, παράλληλα με το απογοητευτικό φινάλε της, τουλάχιστον όσον αφορά τις εγχώριες διοργανώσεις και το σκάνδαλο, άνοιξαν την όρεξη στους μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους, που δεν άργησαν να χτυπήσουν την πόρτα των Μασσαλών, για διάφορους ποδοσφαιριστές τους. Ένας εξ αυτών, ήταν φυσικά και ο Ντεσαγί, με τη Μίλαν να είναι αυτή που έκανε την αποφασιστική κίνηση για την απόκτησή του.
Στους πρώτους μήνες του στην Ιταλία ο θηριώδης αμυντικός ήταν σαφώς έξω από τα νερά του, έχοντας βρεθεί σε ένα τελείως διαφορετικό είδος ζωής, παιχνιδιού και επαγγελματισμού. Ο τότε προπονητής της Μίλαν, Φάμπιο Καπέλο, χρησιμοποιούσε στην τετράδα της άμυνας, τους Κοστακούρτα, Μαλντίνι, Τασότι και Μπαρέζι, κι επομένως λόγω έλλειψης «χώρου», ο Ντεσαγί αναγκάστηκε να μετακινηθεί στην θέση του αμυντικού χαφ!
Μπορεί να άλλαξε θέση, όμως παρέμεινε πραγματικά ισοπεδωτικός, καθιστώντας γρήγορα τον εαυτό ως έναν από τους καλύτερους στην εν λόγω θέση. Η πρώτη του χρονιά στο Μιλάνο, εξελίχθηκε ονειρικά, κατακτώντας τόσο τη Σέριε Α, όσο και το Τσάμπιονς Λίγκ (ναι ξανά), συντρίβοντας με 4-0 στον τελικό την Μπαρτσελόνα του αείμνηστου Γιόχαν Κρόιφ, με τον ταπεινό Ντεσαγί να γίνεται ο πρώτος παίκτης στα χρονικά που κατακτά επί δύο συνεχόμενα τρόπαια, αλλά με διαφορετική ομάδα!
Οι πραγματικά κυριαρχικές εμφανίσεις του, σε συνδυασμό με το διαφημιστικό σποτ της Adidas, στο οποίο εμφανίζεται ο ίδιος να κοντρολάρει με το στήθος μια τεράστια σιδερένια μπάλα, του «κόλλησαν» το προσωνύμιο «Βράχος», που τον συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Στην Μίλαν, παρέμεινε για πέντε αγωνιστικές σεζόν κι έγινε αναμφισβήτητα ένας αμυντικός παγκόσμιας κλάσης. Αγαπήθηκε από τους τιφόζι των «Ροσονέρι» και κατέκτησε μαζί τους δύο πρωταθλήματα, ένα Τσάμπιονς Λιγκ, ένα Σούπερ Καπ Ιταλίας κι ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, έχοντας καταγράψει 187 συμμετοχές και εφτά τέρματα!
Κολλημένος με τους «Μπλε»
Το καλοκαίρι του 1998 λοιπόν και μετά από μια απογοητευτική σεζόν για την Μίλαν, είχε έρθει η ώρα για τον Ντεσαγί να προχωρήσει στον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Πλέον, η καταξίωση είχε έρθει και σε εθνικό επίπεδο, με τους «Μπλε» της εθνικής Γαλλίας, να έχουν μόλις κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο που διοργανώθηκε στην χώρα τους, με τον ίδιο να είναι σημαντικό γρανάζι της μηχανής του Εμέ Ζακέ, παρά το γεγονός πως αποβλήθηκε στον τελικό κόντρα στη Βραζιλία!
H πρώτη ομάδα που προσέγγισε τον υψηλόσωμο αμυντικό ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Μεταξύ των δύο πλευρών μάλιστα είχε υπογραφεί και προσύμφωνο συνεργασίας, με τον Ντεσαγί να έχει ήδη επικοινωνήσει εκτενώς με τον Σκωτσέζο προπονητή μέσω τηλεφώνου! Οι λεπτομέρειες για τις οποίες η συμφωνία «τορπιλίστηκε» δεν έγιναν ποτέ γνωστές, όμως ο παίκτης δεν φόρεσε ποτέ την φανέλα των «Κόκκινων Διαβόλων».
Κάπου εκεί βρήκε την ευκαιρία της η Λίβερπουλ, η δεύτερη αγγλική ομάδα που προσπάθησε να τον εντάξει στις τάξεις της. Ωστόσο, στο ποδόσφαιρο πολλές φορές το αγωνιστικό κομμάτι δεν είναι το μοναδικό κριτήριο κι ο Ντεσαγί, όντας πλέον πατέρας, ήθελε τα παιδιά του να φοιτήσουν σε γαλλόφωνο σχολείο, κάτι που δεν ήταν εφικτό στην περιοχή, ναυαγώντας ουσιαστικά κι αυτή η διαπραγμάτευση!
To σίριαλ της μετακίνησης του Ντεσαγί στην Αγγλία πάντως έμελλε να είναι επιτυχημένο, με το… αουτσάιντερ της Τσέλσι να τον κάνει τελικά δικό της. Για ένα ποσό κοντά στα 4,6 εκατομμύρια λίρες, ο σπουδαίος αμυντικός έγινε κάτοικος Στάμφορντ Μπρίτζ, σε μια εποχή που οι «Μπλέ» δεν είχαν ακόμα αποκτήσει τη δυναμική που έχουν στις μέρες μας και βρίσκονταν σε στάδιο ανοικοδόμησης, προσπαθώντας να προσελκύσουν παίκτες παγκοσμίου κλάσης!
Στο Λονδίνο, ο Ντεσαγί δεν άφησε στιγμή στην γνώριμή του θέση του κεντρικού αμυντικού, συνθέτοντας ένας εξαιρετικό αμυντικό δίδυμο με τον συμπατριώτη του, Φρρανκ Λεμπέφ. Αμέσως μετά την άφιξή του στην ομάδα, πανηγύρισε και το πρώτο του τρόπαιο, κερδίζοντας το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης με 1-0, ενώ το 2000 ήταν ακόμα μια εξαιρετική χρονιά για τον ίδιο, κατακτώντας σε συλλογικό επίπεδο το FA Cup και σε επίπεδο εθνικών ομάδων το EURO!
Η καταξίωση για τον Ντεσαγί είχε γίνει πλέον γνώριμο συναίσθημα, και το 2001 του δόθηκε δικαιωματικά το περιβραχιόνιο των Λονδρέζων, οδηγώντας τους σε έναν ακόμα τελικό FA Cup, γνωρίζοντας αυτή τη φορά την ήττα από την Άρσεναλ! Στην Τσέλσι ο Γάλλος πια θρύλος παρέμεινε για έηι σεζόν, με την έλευση του Ζοσέ Μουρίνιο στην ομάδα να σηματοδοτεί και τη λήξη της θητείας του στο Λονδίνο. Στο διάστημα παραμονής του, συμμετείχε σε 158 επίσημους αγώνες, σκοράροντας έξι φορές, ενώ δεν έλειψαν και οι άσχημες στιγμές όπως τα ρατσιστικά σχόλια του Ρον Άτκινσον προς το πρόσωπό του!
Η ήσυχη ζωή ενός θρύλου
Μετά από σύντομα περάσματα σε ομάδες του Κατάρ, ο Ντεσαγί έριξε την αυλαία της ονειρικής του καριέρας το 2006 σε ηλικία 38 ετών. Στο μεσοδιάστημα είχε καταφέρει να κερδίσει ένα ακόμα πρωτάθλημα με την Αλ Γκαράφα, καθώς και δύο Κύπελλα Συνομοσπονδιών με τους «Τρικολόρ», όντας και για ένα διάστημα δύο ετών ο ρέκορντμαν συμμετοχών για την εθνική Γαλλίας, με 116 εμφανίσεις!
Φανατικός της Γαλλικής κουζίνας και πιστός ακόλουθους του πινγκ πονγκ (!), ο Ντεσαγί αποσύρθηκε από το χώρο του ποδοσφαίρου, εκφράζοντας μόνο την επιθυμία του να προπονήσει μαι μέρα την εθνική ομάδα της Γκάνα, της ιδιαίτερης πατρίδας του. Με την πάροδο των χρόνων, ίδρυσε μια ποδοσφαιρική ακαδημία στην Άκκρα, που λειτουργεί σε υψηλά πρότυπα και φέρει το όνομα της εκλιπούσας μητέρας του, Λίζι!
Όντας ένας άκρως επικοινωνιακός χαρακτήρας, δεν έχει κατά καιρούς διστάσει να εκφράσει το θαυμασμό και τις προτιμήσεις για άλλους ποδοσφαιριστές, όπως τον Άλαν Σίρερ, που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των δυσκολότερων αντιπάλων του, ενώ ο Μάρκο Φαν Μπάστεν αναγνωρίστηκε από τον ίδιο ως ο πιο ολοκληρωμένος συμπάικτης που είχε ποτέ. Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του έχουν οι Καπέλο και Μπαρέζι, με τον πρώτο να αποτελεί τον αγαπημένο του προπονητή και τον άλλον το πρότυπό του για την θέση του αμυντικού!
Συντάκτης: Δημήτρης Μιχαλόπουλος
Διαβάστε επίσης από τον αρθρογράφο: Φαμπιάν Μπαρτέζ: Υπέροχος, παράξενος και… φαλακρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου