΄Εφυγε ο Μπάρμπα-Φώτης

Αγαπημένε μας θείε Φώτη,

Δύσκολο πολύ να μιλάμε για σένα και να μην είσαι εσύ εδώ μαζί μας. Δύσκολο να βρούμε λόγια που να ταιριάζουν στη περίσταση. Μαζευτήκαμε όλοι εδώ σήμερα για να σε αποχαιρετήσουμε σα μια ελεύθερη ψυχή που ταξιδεύεις στο Φως. Πέρασες από τη ζωή μας, αφήνοντας το αποτύπωμά σου, άλλες φορές απαλό κι άλλες πιο βαρύ. Όλοι εμείς που σ’ αγαπήσαμε και μας αγάπησες σε αποχαιρετάμε και θέλουμε να σου πούμε ότι θα μας λείψεις πολύ.

Θα λείψεις σε πολλούς, πρώτα απ’ όλα στην οικογένειά σου, στην αγαπημένη σου Βασιλική,  τη σύντροφο της ζωής σου, μαζί στα δύσκολα και στα εύκολα, στις μπόρες και στις λιακάδες. Θα λείψεις, στα παιδιά και στα εγγόνια σου, στα ανίψια σου και στους συγγενείς σου. Θα λείψεις στους φίλους σου που δεν είναι και λίγοι, απ’ τους συγχωριανούς σου κι απ’ όλους όσους συνεργάστηκες μαζί τους.

Μπάρμπα μου, σε ήξεραν και οι πέτρες. Ήσουν ο δικός τους άνθρωπος. Ο Φωτίκ με την ακούραστη θέληση να προσφέρει. Περιποιημένος και ντυμένος στη πένα αρχοντικός μέχρι τα βαθιά γεράματα, περπατούσες με κείνο τον αργό και συρτό βηματισμό. Ευθυτενής και σίγουρος για την επόμενη κίνηση.

Έβαλες θεμέλια στην οργάνωση και τον εξωραϊσμό του χωριού μας. Στην αμπελουργία έδινες τις συμβουλές σου σε όλους. Το ίδιο παρών ήσουνα και στη ζωή σου. Αγωνιστής και λάτρης της χαράς της ζωής στάθηκες άξιος στις υποχρεώσεις σου και σήκωσες αγόγγυστα τα βάρη μέχρι το τέλος. Συχνά σε άκουγα να μου λες… «Ξέρεις τι είναι η ζωή; Δυο λέξεις μοναχά.. «ΕΦΕΞΕ- ΝΥΧΤΩΣΕ».

Το πέρασμά σου από τη ζωή περιπετειώδες. Αγροτικές δουλειές στα άγουρα χρόνια, βοσκός, ορφανός από μικρός, λάτρευες τον παππού μου που σε λάτρευε, οικοδόμος στους σεισμούς της Κεφαλλονιάς και του Βόλου από μικρό παιδί, μετανάστεσευς στη Γερμανία, που με πολλή δουλειά πρόκοψες κι άφησες το στίγμα σου.

Ευτύχησες να μεγαλώσεις δυο παιδιά. Αξιώθηκες να αποκτήσεις εγγόνια.  Άξιος, νοικοκύρης και κουβαλητής, προσεκτικός πάντα και προγραμματισμένος στη ζωή σου.. Σου άρεσε το ωραίο ήθελες πάντα να φτιάχνεις και να δημιουργείς. Χαιρόσουνα κι εκτιμούσες τη συντροφιά των ανθρώπων, ήξερες να κρατάς τη θέση σου όταν έπρεπε! Κοινωνικός, θυμόσοφος πότε πότε πρόσχαρος και εγκάρδιος, αλλά και στρυφνός- αν και σπάνια κι όταν το απαιτούσε η περίσταση.

Σε βλέπω να μας κοιτάς και να χαίρεσαι καθώς παίζεται το γήινο φινάλε της τελευταίας πράξης της ζωής σου. ΝΑΙ μας κοιτάς και μας χαμογελάς και τα μάτια λάμπουν από φως!!

Έφυγες τη σωστή στιγμή. Η καρδιά θέλησε να σταματήσει. Έτσι κι αλλιώς δεν άντεχες να ζεις μισή ζωή. Ζωή για σένα ήταν έννοια συνυφασμένη με προσφορά και ταυτόσημη με εργασία, χαρά, γιορτή. Γι αυτό έφυγες γρήγορα όταν σε χτύπησε η επάρατη νόσος, κρατώντας όσο μπορούσες αλώβητα, ηθικό και αξιοπρέπεια.

Θα σε θυμόμαστε! Θα σε θυμόμαστε αληθινό πέρα για πέρα, μέσα στο ανθρώπινο μεγαλείο μα και στις μικρές αδυναμίες σου.

Μπάρμπα, θείε μου μοναδικέ, πατέρα, σύζυγε, παππού,  Έλληνα Ζορμπά, φίλε όλων μας. Με όλα σου τα σωστά, τα λάθη και τα πάθη σε χαιρετάμε και σ’ αποχαιρετάμε. Σ’ ευχαριστούμε που πέρασες από τη ζωή μας και μας συντρόφευσες με το δικό σου ανεπανάληπτο τρόπο.

Πέτα ελεύθερη ψυχή σε φωτεινά βασίλεια, τραγούδα με την ψυχή σου. Θέλω ΜΟΝΟ να μας κάνεις μια χάρη! Στο ταξίδι σου αυτό στις γειτονιές των Αγγέλων να φροντίζεις πάντα τον ήχο, να μας κοιτάς και να χαίρεσαι όταν κάνουμε το σωστό.

Καλό σου ταξίδι και καλό αντάμωμα! Θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας και στη μνήμη μας. Αιωνία σου η μνήμη.