΄Αδικη ζωή.....

Ήσουν καλός κι ήσουν γλυκός
κι είχες τις χάρες όλες,
όλα τα χάδια του αγεριού,
του κήπου όλες τις βιόλες.

Ωχ, δεν ακούστηκε ποτές
και δεν μπορεί να γίνει
να καίγουνται τα χείλια μου
και να ‘μαι μπρος στην κρήνη.

Αχ!!! Βρε ξάδερφε, αγαπήθηκες απ’ όλους, μόνο ο μαύρος χάρος σε πρόδωσε. Οι πρόγονοι μας από αρχαιοτάτων χρόνων πίστευαν ότι η αρετή, η τιμιότης και η προσφορά, πρέπει να βραβεύονται! γιατί όπου βραβεύεται η αρετή, εκεί ξεφυτρώνουν άριστοι άνθρωποι. Ο Περικλής στον επιτάφιο αναφέρει " οίς γάρ αρετής αθλα μέγιστα κείνται τήδε και άριστοι

άνδρες ανα­φύονται".

Και επειδή ο αγαπημένος μας Αγαθάγγελος ήταν ένα αξιόλογο άτομο, γεμάτο προσφορά και καλο­σύνη, αξίζει να πω, εγώ που μεγάλωσα μαζί του,  δύο λόγια αντάξια της μεγαλοσύνης του.

Γνωρίζω ότι η στιγμή είναι κρίσιμη και δύσκολη. Γνωρί­ζω το άγχος την λύπη και την κούραση των συγγενών μας και όλων μας και θα φροντίσω να είμαι σύντομος.

Ήρθαμε όλοι σήμερα εδώ. Οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου και όσοι είχαν την τιμή και την ευτυχία να σε γνωρί­σουν, για να αποτίσουμε φόρο τιμής και εκτίμησης σε σένα αλησμόνητε ΄Αγγελε.

Ήρθαμε να ρίξουμε το δάκρυ μας για τον άδικο, τον ανα­πάντεχο και πρόωρο χαμό σου.

Θα μπορούσε κανείς να μιλάει, ώρες για το μεγαλείο της ψυχής του, την καλοσύνη και τις αρετές του. Αλλά οι στιγ­μές είναι για όλους μας δύσκολες και εγώ που είχα τη με­γάλη τιμή και τη μεγάλη ευθύνη να συνδέομαι με  συγγένεια μαζί του, βρίσκομαι απροετοίμα­στος και σε δυσκολία να πω περισσότερα, διότι φοβούμαι μή­πως με τα φτωχά μου λόγια δεν αποδώσω τα πρέποντα και σμικρύνω το μεγαλείο του. Για όλους ο χαμός του  είναι κάτι το αβάσταχτο. Αλλά τι να πει κανείς και πώς να παρηγορήσει τη χαροκαμένη σύζυγό του, τα τρία αγόρια του και όλους τους συγγε­νείς του!!!

Το μόνο που μπορούμε είναι να στραφούμε προς τον Κύ­ριο και να τον παρακαλέσουμε με αυτά τα λόγια" Σύ κύριε που κόσμους κυβερνάς, Σύ που είσαι η πηγή της αγάπης της δικαιοσύνης της αλήθειας και της ευσπλαχνίας, ρίξε το βλέμμα σου εδώ στην κρίσιμη αυτή ώρα. Δώσε Κύριε κουράγιο και δύναμη στη σύζυγό του Μαρία, στα παιδιά του Σταύρο, Μίμη και Ανδρέα  και στον  αδερφό του να συνεχίσουν την ζωή και στείλε σ" αυτούς την εξ ύψους παρηγορία. Γιατί ποια άλλη παρηγοριά για αυτούς απομένει, εκτός από την δική Σου, αφού μια τέτοια ανεπανάληπτη, αναντικατάστατη και άξιο σύζυγο και πατέρα έχασαν».

Αγαπημένε μας Άγγελε σε προπέμπουμε σήμερα στην τε­λευταία σου κατοικία, με άγχος , λύπη και στεναγμό, όπως πρέπει να προπέμπουμε έναν πανάξιο σύζυγο, πατέρα και φίλο. Σε κλαίνε οι συγγενείς σου. Σε κλαίνε οι φίλοι σου, σε κλαίει όσοι σε γνώρισαν. Ας είναι ανάλαφρο το χώμα που θα σε σκεπάσει.

΄Εφυγες νωρίς και άφησες, ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Χάθηκες αναπάντεχα όμως δε θα ξεχαστείς. Πάντα θα σε θυμόμαστε με αγάπη και πάντα θα δ’  αγαπούμε.