Καταδικασμένος από τη μέρα που γεννήθηκε
Αν τη δεκαετία του 1920 και του ’30 η επιστήμη βρισκόταν στο επίπεδο που βρίσκεται τώρα, ο άνθρωπος που καταγράφηκε στο βιβλίο Γκίνες ως ο ψηλότερος που έζησε ποτέ στη Γη δεν θα είχε μείνει ποτέ στην ιστορία ως τέτοιος.
Μια απλή επέμβαση θα του εξασφάλιζε μία πολύ πιο ποιοτική και πιθανότατα μακρά ζωή, αφού η υπερφυσική ανάπτυξη του ήταν και η καταδίκη του. Στη σύντομη ζωή του ο Ρόμπερτ Γουάντλοου πρόλαβε να γίνει ένας από τους πιο δημοφιλείς ανθρώπους στις ΗΠΑ και τελικά να «προσελκύσει» στην κηδεία του 40.000 ανθρώπους, τιμώντας όσο κανείς άλλος τον τίτλο του «αγαθού γίγαντα».
Ο Γουάντλοου ήρθε στον κόσμο στις 22 Φεβρουαρίου του 1918 στο Άλτον του Ιλινόις. Γεννήθηκε με το μεγάλο, αλλά φυσιολογικό, βάρος των 3,9 κιλών, αλλά μέσα στους έξι πρώτους μήνες της ζωής του πήρε κάτι λιγότερο από 10 κιλά, απασχολώντας από βρεφική ηλικία τους γιατρούς λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης του.
Στην ηλικία των 5 ετών είχαν διαγνώσει πια ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το νήπιο είχε φτάσει τα 1,63 μέτρα, φορώντας ρούχα αντίστοιχα ενός εφήβου! Ξεπέρασε τον πατέρα του σε ύψος στα οχτώ χρόνια του, λίγο αφότου διαπιστώθηκε ότι έπασχε από γιγαντισμό.
Αυτό που ευθυνόταν για την παρά φύσει ανάπτυξη του Robert ήταν ένα από τα μικρότερα όργανα του ανθρώπινου σώματος: η υπόφυση, ένα όργανο στο μέγεθος ενός μπιζελιού που βρίσκεται στο κέντρο του κρανίου, κάτω από τον εγκέφαλο. Η υπόφυση του Ρόμπερτ παρήγαγε πάρα πολύ αυξητική ορμόνη. Στην εποχή μας οι ανωμαλίες της υπόφυσης θεραπεύονται με χειρουργικές επεμβάσεις και ορμονοθεραπείες, όμως πριν από 90 χρόνια δεν υπήρχε τέτοια τεχνογνωσία.
Όταν έκλεισε τα 10 χρόνια, οι γιατροί ενημέρωσαν τους γονείς του ότι μια χειρουργική επέμβαση θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Εκείνοι αποφάσισαν να μην ρισκάρουν, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή το ύψος του θα παρέμενε σταθερό. Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ.
Ο Ρόμπερτ συνέχιζε να ψηλώνει ανεξέλεγκτα, σε βαθμό που ακόμα και οι επιστήμονες είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά με την περίπτωση του. Στα 11 χρόνια του είχε φτάσει τα 189 εκατοστά και μέσω κάποιων δημοσιογράφων, που τον εντόπισαν και δημοσίευσαν φωτογραφίες του, είχε γίνει το πιο διάσημο παιδί στις ΗΠΑ.
Στα 15 το ύψος του εκτοξεύτηκε στα 2,39μ. ενώ όταν ενηλικιώθηκε έβλεπε τον κόσμο από τα 254 εκατοστά! Η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα όταν εμφανίστηκε στο Madison Square Garden και το Boston Garden, συνεργαζόμενος με το φημισμένο, εκείνη την εποχή, τσίρκο των αδελφών Ρίνγκλινγκ. Φορούσε όμως πάντα τα ρούχα του, αρνούμενος να παίξει το ρόλο του «φρικιού», όπως του ζητούσε το τσίρκο.
Φυσικά τα προβλήματα στην καθημερινότητα του ήταν τεράστια. Από τα ρούχα και τα παπούτσια του, που έπρεπε να αλλάζει διαρκώς, κάνοντας ειδικές παραγγελίες, έως το να… χωρά σε μέσα μαζικής μεταφοράς και στα έδρανα του Πανεπιστημίου, όπου φοιτούσε. Επιπλέον έπρεπε να περπατά πολύ και να γυμνάζεται, προκειμένου οι μύες του να αντέχουν το τεράστιο βάρος και τον γιγαντιαίο σκελετό του. Καθότι δεν μπορούσε να λαμβάνει όλο το ασβέστιο που χρειαζόταν, τα κόκαλά του ήταν αδύναμα και επιρρεπή σε τραυματισμούς.
Ξεκίνησε να σπουδάζει νομικά στο Shurtleff College, εγκατέλειψε όμως το Πανεπιστήμιο ύστερα από ένα χρόνο, αποφασίζοντας να ανοίξει υποδηματοποιείο. Εκμεταλλεύτηκε την πρόταση της εταιρίας International Shoe Company να προωθεί για λογαριασμό της παπούτσια και ξεκίνησε μαζί με τον πατέρα του περιοδεία στις ΗΠΑ για να συγκεντρώσει χρήματα.
Χρειάστηκε η αγορά ενός αυτοκινήτου με εφτά θέσεις και η αφαίρεση της μεσαίας σειράς καθισμάτων για να χωρέσει ο Ρόμπερτ ως συνοδηγός. Οι δύο άνδρες ταξίδεψαν σε περισσότερες από 800 πόλεις σε 41 διαφορετικές πολιτείες, το διάστημα 1937-1940.
Οι ανάγκες πεζοπορίας που προέκυψαν όμως κατά την περιοδεία του κόστισαν πρόωρα τη ζωή. Ο Γουάντλοου χρειαζόταν ήδη μπαστούνια για να στηρίζεται και να περπατάει, ενώ στα πόδια του είχαν τοποθετηθεί ειδικά μεταλλικά στηρίγματα.
Δεν θέλησε ποτέ να χρησιμοποιήσει αναπηρική καρέκλα, η οποία θα τον διευκόλυνε πολύ και αυτό επιτάχυνε την επιδείνωση της υγείας του. Είχε φτάσει στο σημείο να μην νιώθει το κάτω μέρος των ποδιών του. Το νούμερο παπουτσιών που φορούσε μετά τα 20 χρόνια του ήταν στην αμερικανική κλίμακα το 37, όταν το 16 αντιστοιχεί με Νο. 50 για την Ευρώπη!
Το καλοκαίρι του 1940 κι ενώ βρισκόταν ακόμα σε περιοδεία, διαπίστωσε καθυστερημένα ότι μια φλεγμονή είχε μολύνει τον αστράγαλό του, εξαιτίας των μεταλλικών στηριγμάτων, που τρίβονταν στο σημείο. Εισήχθη στο νοσοκομείο με υψηλό πυρετό που είχε προκληθεί από τη μόλυνση και με εξασθενημένο ανοσοποιοιητικό λόγω του τεράστιου μεγέθους του.
Υποβλήθηκε σε μετάγγιση αίματος και χειρουργική επέμβαση, αλλά ύστερα από λίγες ημέρες νοσηλείας υπέκυψε, μόλις στα 22 χρόνια του. Στις 15 Ιουλίου του 1940 δόθηκε η τελευταία –μακάβρια τη φορά αυτή- ειδική παραγγελία για λογαριασμό του Ρόμπερτ Γουάντλοου. Aυτή για το φέρετρο του.
Την ημέρα του θανάτου του το ύψος του είχε φτάσει τα 2,72 μέτρα, αφου δεν είχε σταματήσει να ψηλώνει ποτέ (και θα συνέχιζε κι άλλο…). Για πέντε εκατοστά μπήκε στο βιβλίο Γκίνες, αντικαθιστώντας τον προηγούμενο κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ, του επίσης Αμερικανό Τζον Ρόγκαν, που είχε πεθάνει το 1905.
Έχοντας τη φήμη του ευγενέστατου, καλλιεργημένου και πάντα πρόσχαρου – παρά τις δυσκολίες – ανθρώπου, ο θάνατος του συγκίνησε σύσσωμη την κοινή γνώμη. Προτού πεθάνει ζήτησε από τον πατέρα του να κάνει ό,τι ήταν δυνατό για να μην καπηλευτεί η μνήμη του. Ο Χάρολντ Γουάντλοου αρνήθηκε να εξεταστεί το άψυχο σώμα του γιου του και υπό το φόβο της τυμβωρυχίας έριξε πάνω από τον τάφο του ενισχυμένο τσιμέντο. Επιπλέον κατέστρεψε όλα τα υπερμεγέθη προσωπικά αντικείμενα του, έτσι ώστε να μην εμφανιστούν σε κάποιο «σόου φρικιών».
Έως και σήμερα ο «αγαθός γίγαντας» συμβολίζει την ευπρέπεια και την εγκαρδιότητα στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Προς τιμήν του στήθηκε το 1986 άγαλμα φυσικών διαστάσεων στην College Avenue στο Άλτον όπου γεννήθηκε, ενώ απέναντι εκτίθενται σε μουσειακό φωτογραφίες και προσωπικά του αντικείμενα, όπως τα παπούτσια του. Η πρόσβαση είναι δωρεάν, καθώς ο Ρόμπερτ Γουάντλοου δεν είδε ποτέ το ύψος του ως ευκαιρία για εύκολο κέρδος.
Ίσως γιατί γνώριζε από μικρός ότι αυτό θα έθετε σύντομη ημερομηνία λήξης στη ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου