9χρονο κορίτσι λιποθυμά από την πείνα. Μήπως ήρθε η ώρα να παραδεχτούμε ότι αποτύχαμε;

 

Η ανθρωπότητα θα είναι "ασφαλής", μόνο όταν καταφέρει να ταΐσει και το τελευταίο πεινασμένο στόμα. 

 Χθες πέρασαν διάφορες δημοσιεύσεις από την αρχική μου σελίδα που αναφέρονταν στο λιποθυμικό επεισόδιο ενός εννιάχρονου κοριτσιού από την πείνα, στη Ρόδο. Αντανακλαστικά σχεδόν, σκέφτηκα τις στιγμές που ζήσαμε στην αρχή του lockdown. Αυτές που συνέβησαν δηλαδή από άκρη σε άκρη, σε όλο τον κόσμο, όπως και στη χώρα μας, με μανιασμένους καταναλωτές να παίζουν ξύλο για το τελευταίο αντισηπτικό, δυο πακέτα κωλόχαρτα και κάτι συσκευασίες με μακαρόνια. Μου έσκασαν ξανά εικόνες, με ανθρώπους που φορτώνανε 4 καρότσια, για να μην λείψει το σαλαμάκι, τα κρουτόνς κι η μαγιονέζα light από το τραπέζι τους.

Σχεδόν όλα τα media μας βομβάρδιζαν τότε με εικόνες από όλο τον πλανήτη, προσπαθώντας να αυξήσουν κλικς, followers και τις επισκεψιμότητές τους. Mε την πανδημία να μας χτυπάει την πόρτα, λίγοι ασχολήθηκαν με την ερμηνεία της συμπεριφοράς και τον τρόπο που αντέδρασαν χιλιάδες επί χιλιάδων άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, κοιτώντας αποκλειστικά και μόνο την πάρτη τους, αδιαφορώντας για τους υπολοίπους γύρω τους, που βρισκόταν στην ίδια θέση με εκείνους απέναντι στην παγκόσμια έξαρση του κορονοϊού.

Βλέπεις, το τελευταίο διάστημα υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό ανθρώπων, εκεί έξω, που αντί της ενημέρωσης, προτιμούν να καταναλώνουν τίτλους ειδήσεων. Με βομβαρδιστικό ρυθμός, εκατοντάδες μες στη μέρα περνούν από μπροστά τους, ζητώντας ένα κλικ και 3 δευτερόλεπτα παραμονής στο άρθρο, για να καταγραφεί ως στατιστικό του σάιτ ή της social media σελίδας.

Ανάμεσα στους τίτλους που κατανάλωσαν, χθες και προχθές εμφανίστηκαν διάφοροι, για μια είδηση που δένει το στομάχι κόμπο και δεν δείχνει έλεος στα σκληρόπετσα αντανακλαστικά μιας κοινωνίας, που μέρος της έχει μπει στον αυτόματο και προσπερνά, λοξοκοίτα και ωχαδερφίζει κατ’ επανάληψη. Ένα 9χρονο κορίτσι λιποθύμησε από την πείνα στην Ρόδο. Η μαμά του που εργαζόταν ως εποχική ξενοδοχοϋπάλληλος δεν έχει δουλειά από τον περασμένο Αύγουστο, την ώρα που η φετινή τουριστική περίοδος προμηνύεται πιο δύσκολη κι από διαγώνισμα τριγωνομετρίας για μαθητή της θεωρητικής κατεύθυνσης.

Όπως δήλωσε ο πρόεδρος των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Ρόδου, Θ. Σταμούλης δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή πως η Ρόδος είναι μια νεκρή πόλη και πάνω από 20 χιλιάδες υπάλληλοι σε ξενοδοχεία κι άλλοι τόσοι στον χώρο του επισιτισμού (εστιατόρια, μπας και καφετέριες, δηλαδή). "Και σκέψου φίλε, μιλάμε για την Ρόδο, έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς του σύμπαντος, όχι κάποιο μικρό νησάκι που το λούζουν τα σαγονοπεσιματικά όμορφα νερά του Αιγαίου ή του Ιονίου Πελάγους". Αυτό μου ξέφυγε μεγαλόφωνα, όταν βλέπαμε το απόσπασμα στο γραφείο. Το lockdown ήρθε και απήλθε, ελπίζουμε μόνιμα, ωστόσο το lockout, δεν έφερε όλα τα πράγματα στη θέση τους. Αν γινόταν αυτό, τώρα στην Ρόδο, θα ήθελες γνωστό για να βρεις ελεύθερο δωμάτιο κι ιώβεια υπομονή για τραπεζάκι με θέα στη θάλασσα σε καφέ.  

https://provocateur.gr/prisma/18848/9xrono-koritsi-lipothyma-apo-thn-peina-mhpws-hrthe-h-wra-na-paradextoyme-oti-apotyxame