Θα συμβεί αντίστοιχα σε όλες τις θέσεις και όλες τις μεγάλες
ποδοσφαιρικές σχολές του κόσμου. Από τώρα και μέχρι να ολοκληρωθούν οι θέσεις (τέρμα, άμυνα, κέντρο, επίθεση). Πρόκειται για τη δική μας λίστα με τους κορυφαίους (10 + ένας επιλαχόντας). Ποιοι, πώς, γιατί; Τα κριτήρια είναι οι τίτλοι, η διάρκεια καριέρας, η προσφορά, οι μαρτυρίες (για τους πιο παλιούς), η δική μας αίσθηση (για όσους έχουμε δει).
Η αντίστροφη μέτρηση είναι φυσικά υποκειμενική, μιας και ο κάθε ένας από εμάς θα μπορούσε να έχει τη δική του διαφορετική άποψη. Διαβάστε... συμφωνείστε και πάνω απ' όλα διαφωνήστε: καταγράψτε τις επιλογές σας με επιχειρήματα, έτσι για να περάσουμε όμορφα και ποδοσφαιρικά αυτές τις βαρετές και εσώκλειστες μέρες.
Είχαν προηγηθεί οι Γερμανοί...
Επιλαχόντας: Λορέντσο Μπουφόν (1948-'65)
Ηταν ο καλύτερος Ιταλός πορτιέρε στα 50ς και στις αρχές των 60ς, τότε δηλαδή που κλήθηκε δύο φορές στην Μεικτή Κόσμου, πίσω μόνο από τον θρυλικό Λεβ Γιασίν. Τα καλύτερα του τα έζησε για μία 10ετία (1949-'59) με τη Μίλαν. Με τους Ροσονέρι πανηγύρισε πέντε πρωταθλήματα, για να βρεθεί αργότερα στην Ιντερ και να πάρει ακόμα ένα, στο ξεκίνημα της σπουδαίας ομάδας που έστηνε ο Ελένιο Ερέρα. Με την Εθνική (15 συμμ.) ήταν βασικός στο Μουντιάλ του 1962, όπου η χώρα δεν τα πήγε καθόλου καλά. Ο Λορέντσο ήταν ξάδερφος του παππού του Τζανλουίτζι Μπουφόν της Γιουβέντους και έτσι εξηγούνται πολλά για τα γονίδια του τελευταίου.
10. Τζοβάνι Γκάλι (1977-'96)
Αν και βρέθηκε στην Εθνική (19 συμμ.) για το EURO 1980 και στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής το 1982 (3ος πίσω από Τζοφ και Μπορντόν), για να χριστεί διεθνής, έπρεπε να περιμένει ένα φιλικό με την Ελλάδα το 1983. Μπορεί τα περισσότερα χρόνια του να τα πέρασε στη Φιορεντίνα, μα στην τετραετία (1986-'90) που βρέθηκε στην φοβερή και τρομερή Μίλαν του Αρίγκο Σάκι, κατέκτησε τα πάντα. Πρωτάθλημα και Σούπερ Καπ το 1988 και το 1989 ήρθε το Πρωταθλητριών, το Σούπερ Καπ Ευρώπης και το Διηπειρωτικό, με τους δύο ευρωπαϊκούς τίτλους να τους παίρνει και την αμέσως επόμενη χρονιά. Καθώς τα Σούπερ Καπ ήταν τα αγαπημένα του, πήρε ακόμα ένα με τη Νάπολι, ενώ το 1995 με την Πάρμα έβαλε στο παλμαρέ του και το UEFA, αλλά ως αναπληρωματικός (σ.σ.: αντίπαλος στον τελικό ήταν η Γιουβέντους).
Συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου