Πενήντα feel good στιγμές στα σπορ

Είναι μάλλον επείγουσα η ευφορία, αυτή η λεπτή αίσθηση ικανοποίησης για αθλητικές καταστάσεις που έχουν συμβεί ή έχουν αποτυπωθεί μέσω σινεμά και στόχος αυτής της σειράς είναι, αν δύναται σε όποιο ποσοστό, να πιάσει αυτήν την αίσθηση. Ακούστε το ‘Hey Jude’, διαβάστε το ‘Σενάριο Γάμου’, δείτε το γαλλικό ‘Δείπνο Ηλιθίων’ ή το ‘Αγάπα με αν τολμάς’, πιάστε μία ιστορία του Ντέιβιντ Σεντάρις ή το ‘Catch 22’, ποτίστε λουλούδια, δείτε την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ή μία ταινία με τον Μπρους Λι, την πρώτη σκηνή του ‘Lalaland’ και τις συνεντεύξεις του Πίτερ Ο’ Τουλ στον Ντέιβιντ Λέτερμαν, κάντε ό,τι μπορείτε.

50. Ο Γουίλ Σμιθ, ως Μοχάμεντ Αλί, τρέχει στους δρόμους της Κινσάσα με σάουντρακ το ‘Tomorrow’ του Σαλίφ Κεϊτά στην ταινία ‘Αλί’ (2001).

49. Η ομήγυρη γελάει όταν, μετά το γκολ του Σέρχιο Αγκούερο με την Κρίσταλ Πάλας, που στέφει τη Μάντσεστερ Σίτι πρωταθλήτρια για πρώτη φορά έπειτα από 55 χρόνια το 2012, στην ερώτηση αν είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του, ο Βέλγος αμυντικός Βενσάν Κομπανί απαντά “ναι, ύστερα από τη γέννηση του παιδιού μου και το γάμο μου”.

48. Οι σχολιαστές του BBC, Μπόρις Μπέκερ, Άντριου Κασλ και Τιμ Χένμαν, δεν μπορούν να μαντέψουν που στέλνει ο Ρότζερ Φέντερερ το σερβίς του σε 4 διαδοχικές περιπτώσεις στον ημιτελικό του Γουίμπλεντον το 2017 με τον Τόμας Μπέρντιχ.

47. Αυτό το βίντεο της παρουσίας του υπέροχου πλάσματος που λέγεται Ρίτα Μάμουν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2016. Η πλέον 24χρονη πρώην αθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής, μητέρα ενός παιδιού από το σύζυγό της, τον Ρώσο κολυμβητή Αλιεκσάντρ Σουχαρούκαφ, ήταν ένα αέρινο όνειρο στο ατομικό της διοργάνωσης του Ρίο.

46. Το ‘Football’s Coming Home’, τραγούδι που παίζει πριν από τα παιχνίδια της εθνικής Αγγλίας στις μεγάλες διοργανώσεις, με ατέρμονο επίπεδο ειρωνείας.

45. Ο Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς κάνει “πφφ”, αφού καρφώνει πάνω από τον Αρβίντας Σαμπόνις στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 1995 στο ΟΑΚΑ, μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας και της Λιθουανίας.

44. O τρελός πανηγυρισμός των Χεσούς Ντάτολο και Ντιέγκο Μαραντόνα, τότε προπονητή της εθνικής Αργεντινής, έπειτα από το γκολ του πρώτου σε ΦΙΛΙΚΟ με τη Ρωσία το 2009 (3-2). Ο ‘Πελούσα’ ήταν ο προπονητής της ‘αλμπισελέστε’ που πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010.

43. Η ντρίμπλα του Πελέ στον Λαδισλάο Μαζούρκεβιτς, στις καθυστερήσεις του ημιτελικού της Βραζιλίας με την Ουρουγουάη στον ημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1970 (3-1 η ‘σελεσάο’).

42. Η Ρόντα Ράουζι λιγώνεται ακούγοντας τον Κόνορ ΜακΓκρέγκορ να μιλάει βρόμικα, στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου αθλητών της ΜΜΑ.

41. Το καταπληκτικό κρεσέντο του Στέφεν Κάρι στη March Madness του 2008 με το κολέγιο του Ντέιβιντσον.

*

40. Ο Νίκολα Γιόκιτς δεν έχει πανηγυρίσει ποτέ ένα δικό του buzzer beater. Και αυτό είναι τόσο αστείο, καθώς πηγαίνει ασορτί με το φύσει γκρινιάρικο πρόσωπό του, λες και είναι η grumpy cat, που μία εποχή είχε γίνει το πρόσωπο των ΗΠΑ. Ο Γιόκιτς δεν έχει πλησιάσει να πανηγυρίσει ένα δικό του buzzer beater. Σε ματς των Νάγκετς με τους Σίξερς, στις 8 Νοεμβρίου 2019, βάζει το τελευταίο καλάθι της αναμέτρησης και πάει εξοργισμένος στο διαιτητή για να του ζητήσει το λογαριασμό για το φάουλ που δεν σφύριξε, με αποτέλεσμα ο Χουάντσο Γκόμες να τρέξει προς το μέρος του, όχι για να πανηγυρίσει μαζί του, αλλά για να τον απομακρύνει υπό το φόβο της τεχνικής ποινής. Ο Γιόκιτς είναι ένας θησαυρός αθέλητης κωμωδίας, που σου δίνει την αίσθηση ότι δεν αγαπάει καθόλου το μπάσκετ και αναρωτιέσαι αν του αρέσει να κάνει οτιδήποτε.

39. Το ζέσταμα του Ντιέγκο Μαραντόνα στο Μόναχο, στις 19 Απριλίου 1989, πριν από το 2ο ημιτελικό του Κυπέλλου UEFA με την Μπάγερν. Υπό τον ήχο του εμβληματικού ‘Live is Life’ και μπροστά στην πρόκριση της Νάπολι στον τελικό, που έρχεται με το τελικό 2-2 (2-0 υπέρ των Ιταλών το 1ο ματς).

38. Το πρόγραμμα της Όλγκα Κόρμπουτ στους ασύμμετρους ζυγούς, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972. Ένα πρόγραμμα που άλλαξε την ιστορία της ενόργανης γυμναστικής.

37. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς, προπονητής των Σαν Αντόνιο Σπερς, απαντάει δύο φορές “turnovers”, δηλαδή “λάθη”, σε ισάριθμες ερωτήσεις της Ντόρις Μπερκ, στους τελικούς της Δύσης το 2013 με τους Μέμφις Γκρίζλις.

36. Η γροθιά του one-punch Mickey στο στημένο αγώνα της ‘Αρπαχτής’ (2000) και το βλέμμα όλο έκπληξη, πριν τη ‘φέρει’ στους μαφιόζους και τους πάρει τα λεφτά.

35. Ο χορός της Μπλάνκα Βλάσιτς έπειτα από τις επιτυχημένες προσπάθειές της σε σημαντικούς αγώνες του άλματος εις ύψος. Δεν είναι γνωστό το εγχειρίδιο από το οποίο βγήκε η μελαχρινή γαλανομάτα Κροάτα των 190 εκατοστών με τα γαλάζια μάτια, ωστόσο το μόνο γνώριμο είναι η υφή της επιτυχίας. Ο περίφημος χορός της Βλάσιτς εμφανίστηκε σε μία από τις μεγάλες επιτυχίες της καριέρας της, το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Οσάκα το 2007, όταν με το 3ο άλμα της στα 2,05μ. διαχώρισε εαυτόν από τη Ρωσίδα Άνα Τσιτσερόβα και την Ιταλίδα Αντονιέτα ντι Μαρτίνο, για να κερδίσει το πρώτο από τα δύο χρυσά μετάλλιά της στη διοργάνωση. Η Βλάσιτς δεν κέρδισε ποτέ το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, έμεινε με τα δύο ασημένια στο Πεκίνο και το Ρίο το 2008 και το 2016 αντιστοίχως, αλλά αν κι εκείνη το επιθυμούσε σφόδρα, για το φιλοθεάμον κοινό του στίβου η υστεροφημία της ήταν εξασφαλισμένη.

34. Η ταυτόχρονη άφιξη των Κέλλυς Αραούζου και Μαριάννας Λυμπερτά στον τελικό των 1.500μ. στο ‘Ακρόπολις’ του 2014, με 16.32.85. Θα έπρεπε κάποιος να είναι αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς για να πειστεί πώς μία κούρσα ενός τετάρτου και κάτι ψιλών μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση ένα ηλιόλουστο απόγευμα. Οι δύο κολυμβήτριες, που έκαναν το δικό τους αγώνα στην ανοιχτή θάλασσα, ας πούμε ότι η πισίνα δεν ήταν ό,τι σκέφτονταν εκείνη τη στιγμή. Είναι, όμως, εσαεί πρωταθλήτριες και στην τελευταία απόπειρά τους να πάρουν το εισιτήριο για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου είχε εκκωφαντική επιτυχία, αφήνοντας άπαντες στην πισίνα του Αλίμου σε ευδαιμονία.

33. Το δωδεκάλεπτο που ο Κλέι Τόμπσον σημείωσε 37 πόντους, σε ένα παιχνίδι των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς με τους Σακραμέντο Κινγκς στις 23 Ιανουαρίου 2015, στην ‘Oracle Arena’. Ο Τόμπσον ξεκίνησε να σκοράρει με 9’45” για τη λήξη της 3ης περιόδου κι έδωσε το προβάδισμα 60-58 στους Γουόριορς. Όταν τελείωσε το δωδεκάλεπτο, το σκορ ήταν 97-93 και ο γκαρντ των γηπεδούχων είχε 13 στα 13 σουτ σε αυτό το διάστημα. Έγινε και παραμένει η πιο προσοδοφόρος περίοδος για οποιονδήποτε παίκτη στην ιστορία. Ο Τόμπσον τελείωσε το παιχνίδι με 16 στα 25 σουτ εντός πεδιάς, 13 πόντους στο 1ο ημίχρονο και δύο στο 4ο δωδεκάλεπτο, αλλά βέβαια το ανεκτίμητο στην περίπτωσή του είναι οι αντιδράσεις κατά τη διάρκεια του αριστουργήματός του και ύστερα από την επίτευξή του.

32. Ο πανηγυρισμός του Μάρκο Ταρντέλι έπειτα από το 2ο γκολ της Ιταλίας στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου 1982 με τη Δυτική Γερμανία, στο ‘Σαντιάγκο Μπερναμπέου’ της Μαδρίτης. Το τελικό 3-1 έστεψε τους Ιταλούς του Έντσο Μπέαρτζοτ πρωταθλητές κόσμου και αυτός ο πανηγυρισμός έγινε σήμα-κατατεθέν, όχι μόνο για την έντασή του, αλλά διότι επαναλήφθηκε 24 χρόνια μετά (προσεχώς, σε μία από τις επόμενες λίστες).

31. Οι τσακωμοί στο χόκεϊ επί πάγου. Η βία δεν ενδείκνυται στα σπορ, αλλά όχι με τη διαφάνεια που υπάρχει στο χόκεϊ επί πάγου. Εδώ δεν πρόκειται για μπούγιο παικτών που επιφέρει τον αλληλοσπαραγμό, αλλά για μία ιεροτελεστία, στην οποία δύο παίκτες με όλον τον εξοπλισμό τους λύνουν τις διαφορές μόνοι τους. Η πλάκα είναι ότι το ανελέητο ξυλίκι στο χόκεϊ περιέχεται σε ό,τι ονομάζεται Gordie Howe hat trick, που πήρε το όνομά του από τον Γκόρντι Χάου, ο οποίος έπαιξε 26 σεζόν στους Ντιτρόιτ Ρεντ Γουίνγκς από το 1946 έως το 1971 και σταμάτησε την καριέρα του έπειτα από διακοπές το 1997, όταν ήταν 70 χρόνων. Το πετυχαίνει ο αθλητής που σκοράρει, δίνει ασίστ και τσακώνεται στο ίδιο ματς.

30. Η ντρίμπλα του Ροναλντίνιο με την Αλμπαθέτε. Σε όλους έχει τύχει να γελούν μόνοι τους με κάτι που παρακολουθούν ή διαβάζουν. Με το που έβαλε το Contra.gr τα 10 βίντεο του Ροναλντίνιο, όπως τα παρουσίασε η ‘Marca’, η ντρίμπλα με την Αλμπαθέτε έφερε τρανταχτά χάχανα. Ήταν όλος ο Ροναλντίνιο σε 12 δευτερόλεπτα. Μετέφερε την μπάλα λες και ορμούσε με το άλογό του στο πεδίο της μάχης και αν και δεν πέτυχε ο συνδυασμός που θα έφερνε την τελική προσπάθεια, ξανάγινε κάτοχός της. Και τότε έκανε κάτι το οποίο δεν είναι όμορφο απλώς ως εικόνα, αλλά και ως περιγραφή. Πάτησε την μπάλα με τη δεξί, τη μετέφερε πίσω του, την κράτησε με το πλάγιο μέρος του ποδιού, προσποιήθηκε το τακουνάκι, την έφερε μπροστά του, την προώθησε ελαφρώς κι έπειτα, με το αριστερό, έκανε το τακουνάκι στο συμπαίκτη δεξιά του, τον Λουντοβίκ Ζιουλί.

Ο Ροναλντίνιο παραμένει για πολλούς ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να τους αδικήσεις, ακόμα κι αν δεν μιλάνε με αμιγώς επαγγελματικούς όρους. Οι στιγμές που διανύει η ανθρωπότητα στην ολότητά της, δηλαδή το ίδιο το είδος που με κάποιον τρόπο αναθεωρεί την ίδια την ύπαρξή του και μεταλλάσσεται, αυτό που αναδεικνύουν είναι την αγαστή επιθυμία για ομορφιά, για έργα τέχνης που προκύπτουν από το διάφραγμα και την ικανότητα. Ο Ροναλντίνιο είναι το τελευταίο σύμβολο του λαού -και όχι απλώς για τους Βραζιλιάνους, που θεωρούν μυθικές φυσιογνωμίες ποδοσφαιριστές όπως ο Τζαλμίνια, ο Άλεξ, ο Ντενίλσον, παίκτες που στην Ευρώπη δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτρέψει η αναποτελεσματικότητά τους να θεωρηθούν μεγάλοι.

Και το αποτύπωμά του γίνεται πιο ισχυρό, αν αναλογιστεί κάποιος πόσο λίγα έδωσε στο ποδόσφαιρο, τουλάχιστον μέσα από την εργασιακή ηθική του. Αυτά τα 12 δευτερόλεπτα για την Αλμπαθέτε δεν είναι απλώς ένα ποδοσφαιρικό όνειρο, αλλά ένα ξαφνικό φως που έχει τη δύναμη να συγκρατήσει την ψυχολογική κατάρρευση.

29. Το γύρισμα του προσώπου του Πύρρου Δήμα στις επιτυχημένες άρσεις του, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Ειδικά η τελευταία προσπάθεια, στα 213 κιλά του ζετέ, στην κατηγορία των 83 κιλών, που έκρινε το νικητή στη σπουδαία (και όχι κατώτερη εκείνης των Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου και Βαλέριου Λεωνίδη στα 64κ., αν και λιγότερο διαφημισμένη) αναμέτρηση με το Γερμανό Μαρκ Χούστερ και του έδωσε το 2ο διαδοχικό χρυσό μετάλλιο το 1996.

28. Η καλλιτεχνία του Μάρτον Σίβος. Υπάρχει μία φάση από το ουγγρικό πρωτάθλημα πόλο Ανδρών, όπου ο βετεράνος περιφερειακός φεύγει στην κόντρα, κάνει μία ντρίμπλα με το χέρι του κι έπειτα, όταν η μπάλα κυλά προς τα αριστερά του, την σπρώχνει με το πόδι και ύστερα κάνει ταπ ιν με το δεξί χέρι. Το γκολ δεν μπαίνει, αλλά όποιου του μέλλει να πνιγεί, ποτέ του δεν πεθαίνει: το καταφέρνει στο παιχνίδι με τη Ρουμανία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2012, μία διοργάνωση που σημαίνει το τέλος της ουγγρικής κυριαρχίας στη διοργάνωση. Σε εκείνο το 14-10, ο Σίβος κολυμπάει στα 2 μέτρα, η μπάλα επίσης βρίσκεται στα αριστερά του και πίσω του, τη μαζεύει και την καπακώνει με το δεξί χέρι του για να την στείλει στα δίχτυα με ένα γυριστό πλασέ. Ο Σίβος είναι ‘χρυσός’ ολυμπιονίκης, το 2008 στο Πεκίνο. Ο παππούς του, Ίστβαν Σίβος, είχε πάρει την ίδια διάκριση στη Μελβούρνη το 1956, και ο πατέρας του, Ίστβαν Σίβος τζούνιορ, στο Μόντρεαλ, 20 χρόνια αργότερα.

27. Η εισαγωγή στο βιβλίο του Νικ Χόρνμπι, ‘Fever Pitch’. Ο Χόρνμπι περιγράφει ακριβώς αυτό που τώρα έχει διαβεί την ανθολογία των έμφυλων σχέσεων. Πώς είναι στο κρεβάτι με τη σύντροφό του, έχει σκοτεινιάσει, εκείνη τον ρωτάει τι έχει και αυτός σκέφτεται τον Άντρες Λιμπάρ. Υπάρχει σχετικό κείμενο με δύο αποσπάσματα, που γράφτηκε την 20ή επέτειο από το Λίβερπουλ-Άρσεναλ 0-2 το 1989, που χάρισε το πρώτο πρωτάθλημα έπειτα από 18 χρόνια στους ‘κανονιέρηδες’.

26. Όλα τα προγράμματα της τελευταίας 5ετίας από την Γκαμπριέλα Παπαδάκη και τον Γκιγιόμ Σιζερόν, αλλά κυρίως αυτό το βίντεο, σκηνοθετημένο από τον Τζόρνταν Κόουαν. Μετά την αποχώρηση (αν και όχι με σφραγίδα) των Τέσα Βέρτσου και Σκοτ Μόιρ (το επώνυμο της Καναδής, που σημαίνει αγνότητα, σκανδαλίζει αν κάποιος θυμηθεί το πρόγραμμά τους στην Πιονγκτσάνγκ, στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2018), οι δύο Γάλλοι θα αναλάμβαναν να μυήσουν τον κόσμο του καλλιτεχνικού πατινάζ και τους ρέκτες του ελεύθερου χορού στα ζευγάρια στη διάσταση της κομψότητας, του εκλεπτυσμένου, τη γαλλική πολιτιστική ιστορία και μερικές ντουζίνες ερωτικές ενώσεις και χωρισμούς στο βροχερό Παρίσι. Όχι κι άσχημα για το κορίτσι που βαστά από την Κρήτη. Το ‘Find Me’ ήταν εχέγγυο επιτυχίας όσο κι η συνεργασία τους. Το ασημένιο στην Πιονγκτσάνγκ, πίσω από τους Καναδούς, δεν ήταν ο κανόνας όσο η εξαίρεση: από το 2015 έχουν κατακτήσει 4 χρυσά και ένα ασημένιο σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και 5 χρυσά και ένα ασημένιο, στην πρόσφατη διοργάνωση, του Γκρατς, σε Ευρωπαϊκά. Η Παπαδάκη θρήνησε κατά το δοκούν το πρόγραμμα που δεν έκαναν στο Παγκόσμιο του 2020, που θα γινόταν στο Μόντρεαλ, την πόλη με την οποία είναι ερωτευμένη, όπως απερίφραστα δήλωσε.

25. Ο Όντελ Μπέκαμ τζούνιορ, υποδοχέας των Νιου Γιορκ Τζάιαντς, κάνει το Catch. Είναι 23 Νοεμβρίου 2014 στο ‘MetLife’ και οι Τζάιαντς αντιμετωπίζουν τους Ντάλας Κάουμποϊς για το NFL. Μία πάσα 40 μέτρων του Ίλαϊ Μάνινγκ για τον ρισίβερ της ομάδας του μοιάζει χαμένη από χέρι, μόνο που ο Μπέκαμ τζούνιορ χρησιμοποιεί το… άλλο για να πιάσει την μπάλα πέφτοντας προς τα πίσω, μία εικόνα που αναμφισβήτητα θα ευνοούσε την αρχαιοελληνική γλυπτική. Για την αντιδραστικότητα και το συγκρουσιακό χαρακτήρα του, ο Μπέκαμ δεν άφηνε περιθώριο αμφισβήτησης των ικανοτήτων του, ώστε να μπορεί μετά να καταφέρεται σε όλον τον πλανήτη. Οι Τζάιαντς προηγούνται 14-3 με αυτήν την καταπληκτική φάση, αλλά στο τέλος ηττώνται 28-31.

24. Οι οπαδοί της Μπόκα Τζούνιορς κατεβαίνουν τα σκαλιά στην κερκίδα πίσω από το τέρμα για να πανηγυρίσουν ένα γκολ των Χενέισες. Στο ‘Μπομπονέρα’ μοιάζει να γίνεται σεισμός. Η ποδοσφαιρική έκσταση σε εικόνα.

23. Το απίθανο σόου στο κορτ του Μανσούρ Μπαχράμι. Ένας από τους πλέον διασκεδαστικούς τύπους στην ιστορία του τένις, Ιρανός με γαλλική υπηκοότητα από το 1988, είναι εκείνος που… πουλάει τα εισιτήρια στα τουρνουά των βετεράνων. Ο Μπαχράμι, ως επαγγελματίας τενίστας, έπαιξε μόνο 70 ματς στο απλό Ανδρών και οι 23 νίκες λένε την αλήθεια για τις δυνατότητές του σε ό,τι αφορά τη διάκριση. Κάποτε σταμάτησε το τένις για 3 χρόνια και έπαιζε τάβλι, ώστε να βγάλει τα προς το ζην. Θεωρούμενος ως καπιταλιστής, λόγω της ενασχόλησής του με το σπορ στο Ιράν, έφυγε για τη Γαλλία με τις οικονομίες του, τις οποίες έχασε σε ένα καζίνο. Η πιο λαμπρή στιγμή του ήρθε όταν έφτασε με τον Ερίκ Βιναγκράτσκι στον τελικό του διπλού Ανδρών στο Ρολάν Γκαρός το 1989. Όμως, ως παλαίμαχος έκανε όνομα και ακόμα και τώρα, στα 63, διασκεδάζει τον κόσμο με τα ταχυδακτυλουργικά και τη θεατρικότητά του στο κορτ.

22. Ο Έρβιν Ν’ Γκαπέθ καρφώνει ανάποδα. Η δυνατότητα του Γάλλου ακραίου είναι ανεξάντλητη και αυτό αναδεικνύεται στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι μία, καθώς ανά τακτά χρονικά διαστήματα, απλώνοντας το ρεπερτόριό του, βρίσκεται στη θέση που θέλει ώστε να καρφώσει χωρίς να κοιτάζει το τερέν των αντιπάλων. Μπόνους, το τρομακτικό άλμα του από τα 3 μέτρα, που απειλεί με καρφί και την τελευταία στιγμή αλλάζει κατεύθυνση και κάνει πάσα.

21. Ο Βλαντιμίρ Γκρμπιτς βγάζει άμυνα πηδώντας τη διαφημιστική ταμπέλα και έπειτα κάνει το μπλοκ για τον κερδισμένο πόντο της Γιουγκοσλαβίας, στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων 2000 με τη Ρωσία στο Σίδνεϊ. Αυτό το χρυσό μετάλλιο έρχεται λίγους μήνες μετά τους παίκτες του Ζόραν Γκάιτς και κολυμπάει στα δάκρυά τους.

*

20. Η χειρονομία μετά γκριμάτσας του Πεπ Γκουαρντιόλα όταν ο Λιονέλ Μέσι έκανε… ποδιά στον Τζέιμς Μίλνερ, στο 2-1 κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι, για τη φάση των 16 του Champions League. Είναι μόνο ένα ενδεικτικό παράδειγμα: ο σπουδαίος Αργεντινός, που λογίζεται από πολλούς σώφρονες και έμπειρους ανθρώπους ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, από καιρού εις καιρόν έκανε και συνεχίζει να κάνει πολλούς ανθρώπους να αισθάνονται έτσι. Ο Γκουαρντιόλα έχει ένα λόγο παραπάνω για να μας εντυπωσιάζει: ήταν ο προπονητής που επωμίστηκε την ευθύνη για την απόφαση της καρατόμησης του Ροναλντίνιο το 2008, όταν ο Γκάουτσο υπήρχε ακόμη ως κεφαλαιώδης για την Μπαρτσελόνα και της δημιουργίας μίας ομάδας που ως επί το πλείστον προερχόταν από τα σπλάχνα των ‘μπλαουγκράνα’, την περίφημη και από το 2009 εξόχως διάσημη Μασία. Οπότε, δεν είναι κάτι που δεν το είχε ξαναδεί. Μπορούσε να βλέπει τον πιο χαρισματικό ποδοσφαιριστή της τελευταίας 15ετίας να κάνει τέτοια πράγματα κάθε μέρα. Και όλα συνηθίζονται, ακόμα κι η Ιρίνα Σάικ. Ίσως του έλειψαν ιδιαιτέρως, όμως, και γι’ αυτό, ευρισκόμενος στην κερκίδα του ‘Καμπ Νόου’ ως τεχνικός της Μπάγερν, βρέθηκε σε αυτήν την κατάσταση, η οποία σίγουρα θα μπορούσε να εισαχθεί στο λήμμα ‘ευφορία’, στο λεξικό.

19. Η απίθανη προσγείωση της Κέρι Στραγκ στο άλμα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1996 στην Ατλάντα. Ουδείς ήξερε πόσο σοβαρό ήταν το τράβηγμα που υπέστη στην πρώτη προσπάθεια του άλματός του το ένα μέλος των ‘Magnificent Seven’ (Σάνον Μίλερ, Έιμι Τσόου, Ντομινίκ Ντόους, Αμάντα Μπόρντεν, Ντομινίκ Μοτσεάνου, Τζέισι Φελπς και Στρανγκ) στην ενόργανη γυμναστική. Λίγο πριν από την τελευταία προσπάθεια, που θα έκρινε το χρυσό μετάλλιο, με τις ΗΠΑ να έχουν την ευκαιρία να πάρουν το πρώτο στην ιστορία τους από τη Ρωσία, η Στραγκ χώλαινε. Αυτό το δεύτερο άλμα θα έκρινε αν η Ρωσία (είτε με αυτό το όνομα είτε ως Κοινοπολιτεία είτε ως Σοβιετική Ένωση) θα έχανε την 1η θέση για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προπονητής των ΗΠΑ ήταν ο δημιουργός και… δυνάστης της Νάντια Κομανέτσι, Μπέλα Καρόλι. Βλέποντας τη Στραγκ να υποφέρει, ο Καρόλι φώναξε “μπορείς να το κάνεις, Κέρι” κι η 18χρονη από το Τουκσόν της Αριζόνα το έκανε. Η προσγείωσή της ήταν ο θρίαμβος της ανθρώπινης θέλησης, αφού έγινε με το ένα πόδι. Η επίκληση στο συναίσθημα επίσης έπιασε τόπο: οι κριτές έδωσαν 9.812 στην προσπάθεια κι οι ΗΠΑ πήραν το χρυσό. Η Στραγκ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και αφού έδεσαν το δεξιό αστράγαλό της, ο Καρόλι τη μετέφερε στο ‘Georgia Dome’ και την σήκωσε για να την αποθέσει στο βάθρο των νικητριών. Η Στραγκ, μάλιστα, είναι η μόνη γυμνάστρια από τις 7 που πήρε το χρυσό μετάλλιο και έβγαλε αναμνηστικές φωτογραφίες χωρίς το κάτω μέρος της φόρμας της.

18. Η αναμονή πριν από το παγκόσμιο ρεκόρ κι η επιτυχημένη προσπάθεια. Ειδικά στα αλτικά αγωνίσματα του στίβου, όταν όλα έχουν τελειώσει και ο αθλητής που έχει πάρει το χρυσό μετάλλιο δοκιμάζει για το παγκόσμιο ρεκόρ. Η Αθήνα έχει ζήσει όχι μόνο την αναμονή, αλλά και την επιτυχία, με τα 4,91μ. που πήδηξε η Γελένα Ισινμπάγεβα στις 24 Αυγούστου, στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ιδιαιτέρως το πλάνο με το νυχτερινό ουρανό της πόλης και τη σπουδαία Ρωσίδα, ίσως τη σημαντικότερη επικοντίστρια όλων των εποχών, να ανυψώνεται, είναι μαγευτικό.

17. Η πάσα του Αρβίντας Σαμπόνις στον Γκιντάρας Εϊνίκις, στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 1995 στην Αθήνα, μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Λιθουανίας (96-90). Είναι παράδοξο, αλλά το χαμένο λέι απ του πάουερ φόργουορντ της Λιέτουβα προσθέτει και δεν αφαιρεί από την ευφορία της στιγμής, ίσως διότι μεγεθύνει το μεγαλείο του πασέρ.

16. Ο Ρόι Τζόουνς τζούνιορ στα καλά χρόνια του. Ίσως ο καλύτερος pound-for-pound πυγμάχος που είδε ποτέ αυτός ο κόσμος, που ξεκίνησε από τη μεσαίων βαρών, παίρνοντας τον τίτλο σε αναμέτρηση με τον Μπερνάρντ Χόπκινς. Πέρασε ως παγκόσμιος πρωταθλητής από τη σούπερ μεσαίων βαρών και την ελαφρών βαρέων βαρών, η μόνη ήττα του ήταν με τον Μόντελ Γκρίφιν χτυπώντας τον ενώ ήταν γονατισμένος στο ρινγκ -αλλά πήρε τη ρεβάνς με νοκ άουτ στον 1ο γύρο- και έφτασε ως τον τίτλο της WBA της βαρέων βαρών, νικώντας τον Τζον Ρουίς, κάτι που δεν έχει γίνει από άλλον πυγμάχο. Η απόλαυση, βεβαίως, είναι στη θέαση: για 10 χρόνια, ο Τζόουνς τζούνιορ σπανίως έχανε γύρο. Λέγεται ότι υπήρξαν σημαντικές αναμετρήσεις πριν από τις οποίες έπαιζε μπάσκετ για δύο ώρες και έμπαινε κατευθείαν στο ρινγκ, ενώ στον 5ο γύρο της αναμέτρησης με τον Βίνι Πασιέντζα, για πρώτη φορά σε καταγεγραμμένο στατιστικά αγώνα, δεν δέχθηκε χτύπημα. Συν τοις άλλοις, του… απολογήθηκε που θα συνέχιζε να τον δέρνει, αφού ο διαιτητής εκείνης της αναμέτρησης δεν τη διέκοπτε. Έως το ολέθριο λάθος, να χάσει κιλά από τη βαρέων βαρών και να γυρίσει στην ελαφρών βαρέων βαρών για να αντιμετωπίσει τον Αντόνιο Τάρβερ, μία εποχή που ουδείς εκ των θηρίων της πυγμαχίας τα προηγούμενα χρόνια, ο Μάικ Τάισον, ο Λένοξ Λιούις και ο Εβάντερ Χόλιφιλντ ως επί το πλείστον, συνέχιζαν στα ρινγκ. Μέχρι εκείνες τις δύο αναμετρήσεις, που η πρώτη κρίθηκε υπέρ του στην πλειοψηφία κι η δεύτερη ήταν κόλαφος, αφού βγήκε νοκ άουτ, ήταν μακράν από το δεύτερο ο κορυφαίος πυγμάχος του κόσμου. Παράλληλα, υπήρξε ο πιο ψυχαγωγικός, κάτι που για λίγους αθλητές στην ιστορία ισχύει.

15. Το γκολ της Κάρλι Λόιντ στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου ποδοσφαίρου γυναικών το 2015. Χατ τρικ λένε ότι είναι τα 3 διαδοχικά γκολ, ως εκ τούτου αυτός ο όρος μπορεί να μην ταιριάζει στη Λόιντ, η οποία, ωστόσο, πέτυχε 3 γκολ σε 16′ στον τελικό με την Ιαπωνία στο ‘BC Place’ του Βανκούβερ. Η αρχηγός των ΗΠΑ, 11 μέρες πριν κλείσει τα 33, πέτυχε ένα από τα πιο διάσημα γκολ στο ποδόσφαιρο Γυναικών. Στο 3′, έπειτα από έξυπνα εκτελεσμένο κόρνερ της Μέγκαν Ραπίνο, και στο 5′ σκόραρε με προβολές, στο 14′ η Λόρεν Χόλιντεϊ έκανε το 3-0 και δύο λεπτά αργότερα η Λόιντ πέτυχε ένα γκολ από τη σέντρα, εκείνο το ηλιόλουστο μεσημέρι στον Καναδά. Το τελικό σκορ ήταν 5-2 και οι Ηνωμένες Πολιτείες επέστρεφαν στις επιτυχίες από το 1999.

14. Η μουσική του Λουντοβίκο Εϊνάουντι σε βίντεο με σπορ στο YouTube. Το ‘Primavera’ είναι μία επιλογή που δεν αποτυγχάνει ποτέ, αλλά και το ‘Divenire’ σε αυτό το μοντάζ για τον αδικοχαμένο Κόμπε Μπράιαντ (που ο θάνατός του σε αεροπορικό δυστύχημα μοιάζει να άνοιξε τις πύλες της κόλασης για την… ανθρωπότητα), που δημοσιεύθηκε στις 31 Αυγούστου 2017, συνάδει εξαίσια στην περίσταση.

13. H θεατρικότητα του θρυλικού Ρόνι Ο’ Σάλιβαν, πριν από το τελευταίο χτύπημα στην κόκκινη μπάλα για το χιλιοστό 100άρι της απίθανης και ατέρμονης καριέρας του. Έγινε στις 10 Μαρτίου 2019, με αντίπαλο τον Νιλ Ρόμπερτσον για ένα παιχνίδι στο Πρέστον, στο πλαίσιο της διοργάνωσης Players Championships. Ο Ο’ Σάλιβαν κοίταξε τον κόσμο, που τον αποθέωνε σχεδόν ουρλιάζοντας από την αδημονία, προσποιήθηκε ότι θα χτυπήσει, ξανακοίταξε το κοινό με ένα ξεκάθαρο μειδίαμα και έπειτα άλλαξε χέρι, χτυπώντας την άσπρη μπάλα πάνω στην κόκκινη με ώθηση από το αριστερό. Ένας ηδονικός βρυχηθμός κατέκλυσε το χώρο, ο Ο’ Σάλιβαν τελείωσε την παρτίδα με 134-0 και πανηγύρισε στην αγκαλιά του αντιπάλου του.

12. Ο Γιώργος Καραγκούνης πηδάει… πάνω από τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο (στο βίντεο φαίνονται τα πόδια του), όταν ο τελευταίος ισοφαρίζει την Κόστα Ρίκα στο τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας του ματς της φάσης των 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στις 29 Ιουνίου 2014, στο Περναμπούκο του Ρεσίφε. Η Εθνική Ελλάδας αποκλείστηκε στα πέναλτι, αλλά αυτή η αντίδραση, στο τελευταίο ματς της καριέρας του, είναι χαρακτηριστική για τον ψυχισμό και το τι συμβόλιζε αυτός ο αξεπέραστος Έλληνας ποδοσφαιριστής, ένας αληθινά εμβληματικός ηγέτης, για τα ημέτερα σπορ.

11. Το ραπ πρόγραμμα του Σακίλ Ο’ Νιλ με τους Jabbawockeez στο All-Star Game του ΝΒΑ το 2009.

 *

10. Οι γυμναστικές ρουτίνες της Κέιτλιν Οχάσι στο έδαφος, στα κολεγιακά πρωταθλήματα. Το UCLA, γνωστό για το θρυλικό προπονητή μπάσκετ Τζον Γούντεν και τα στρατολογήματα δύο σέντερ που έκαναν σχεδόν αδύνατον να το νικήσει κάποια άλλη ομάδα από το 1964 έως το 1975 (10 από τα 12 πρωταθλήματα), του Λιου Αλσίντορ, κατόπιν Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, και του Μπιλ Γουόλτον. Όποιος δεν έχει διαβάσει την ιστορία που έγραψε η Νίκη Μπάκουλη τον Ιανουάριο του 2019, αξίζει τον κόπο. Ήδη ήταν διάσημη σε όλον τον πλανήτη. Τα βίντεο με τα προγράμματά της σημειώνουν ακόμη ασύλληπτα νούμερα. Η ευδιαθεσία που τα συνοδεύει είναι αλλούτερη.

Το ωραίο σε αυτά τα προγράμματα είναι ο κόσμος περιμετρικά του ταπί. Οι ασκήσεις εδάφους της Οχάσι είναι υπέροχες. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι πώς αντιδρούν εκείνοι που ο θεατής μπορεί να αντικρίσει με γυμνό μάτι δίπλα. Όταν η Οχάσι χρησιμοποιεί τα χέρια της, για να κάνει κάποιο χορευτικό από τη μουσική και τα τραγούδια των Jackson 5 κυρίως (και του παιδιού-διάνοια με το όνομα Μάικλ Τζάκσον), τα υπόλοιπα κορίτσια περιμένουν υπομονετικά να κάνουν μαζί της ακριβώς τις ίδιες φιγούρες. Σε κάποιες φάσεις παριστάνουν ότι τραγουδούν στο μικρόφωνο και όταν η Οχάσι κάνει το σπαγκάτο και έπειτα επιστρέφει σε όρθια θέση, επικρατεί φρενίτιδα.

Η Οχάσι κάνει ένα πρόγραμμα υπέροχο. Δεν πρόκειται, όμως, για το επερχόμενο δεκάρι. Το γυμναστήριο ζητωκραυγάζει. Τα υπόλοιπα κορίτσια, που κάθε μέρα κάθονται δίπλα, πίσω και μπροστά της στο θρανίο, την αγκαλιάζουν. Η προπονήτριά της, η ανθρωπίστρια Βαλόρι Κόντος, που κάνει το μυαλό της να συνεχίσει να δουλεύει και να μην παραδίδεται στους αρμεχτές του ανθρώπινου σώματος, φοράει το άσπρο ταγέρ και είναι ευτυχισμένη. Μαζί της είσαι κι εσύ ευτυχισμένος αναγνώστη, ως θεατής χιλιάδες μίλια μακριά. Το πρόγραμμα της Οχάσι στο έδαφος, όσο κι αν υπολείπεται εκείνων των γυμναστριών των Ολυμπιακών Αγώνων, υπερτερεί στο ότι δεν πρόκειται για καταναγκαστική εργασία και ότι δεν συνοδεύεται από ανακούφιση. Είναι αγνή, άδολη χαρά και, όσο κι αν το αποτέλεσμα παίξει μείζονα ρόλο, αυτό που θα μείνει στην ιστορία είναι η κίνηση της Οχάσι, ένα εγχειρίδιο χειραφέτησης και απελευθέρωσης, μια αποδοχή από ό,τι, σε καίει, ό,τι σου τρώει την ψυχή, που λένε κι οι Τρύπες. Η ζωή μπορεί να περιμένει. Οι στιγμές αποτελούν γιορτή και, αν και συνδέονται, δεν συγγενεύουν με το βάθρο των νικητών.

9. Η Φεντερίκα Πελεγκρίνι καλύπτει μία απόσταση 4 δευτερολέπτων και 51 εκατοστών για να χαρίσει στην Ιταλία το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κολύμβησης του Βερολίνου. Η Σουηδία προηγείται σε όλη την κούρσα των 4Χ200μ. ελεύθερο και η Στίνα Γκαρντέλ μπαίνει με 3,84 δευτερόλεπτα διαφορά στο τελευταίο κατοστάρι. Η Πελεγκρίνι, με κάποιον τρόπο, την παγιδεύει και στα τελευταία 20 μέτρα είναι εκείνη που παίρνει το προβάδισμα και φθάνει στη νίκη με μισό δευτερόλεπτο διαφορά, πάει να πει ότι ‘έριξε’ 5 δευτερόλεπτα στην αντίπαλό της.

8. Το ‘Obladi Oblada’ των Beatles στην ελληνική έκδοση, δηλαδή το ‘Φεύγω Από το Σπίτι Μου’, τραγούδι που ερμήνευσε ο Σάκης Παπανικολάου, για τους φίλους του Παναθηναϊκού και το ταξίδι τους στο Γουέμπλεϊ στις 2 Ιουνίου 1971, για το μόνο τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών που έχει παίξει ποτέ ελληνική ομάδα. Οι ‘πράσινοι’ έχασαν φυσιολογικά 0-2 από τον Άγιαξ, αλλά ο χαρούμενος ρυθμός και οι στίχοι έχουν μείνει.

7. Το χρυσό μετάλλιο του Στίβεν Μπράντμπερι στις 16 Φεβρουαρίου 2002, στο short track speed skating, για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σολτ Λέικ Σίτι. Δεν έχει μεγάλη πλάκα να βλέπεις έναν αθλητή να πέφτει κάτω και να χάνει τη διάκριση, αλλά είναι ξεκαρδιστικό να βλέπεις όλους τους αθλητές να πέφτουν κάτω και να νικάει εκείνος που περίμενε να πέσουν. Μοναδικό.

6. Το αφιέρωμα του BBC στον Ζινεντίν Ζιντάν, με πρόλογο Γκάρι Λίνεκερ, λίγους μήνες αφού έριξε την κουτουλιά στον Μάρκο Ματεράτσι στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2006, όταν αποβλήθηκε στο 112′, δηλαδή στο 2ο ημίχρονο της παράτασης, από τον Οράσιο Ελισόντο. Η σύνδεση με τον Σένεκα, η μουσική και οι αστραπιαίες εναλλαγές είναι εξαίσια συστατικά. Μπόνους, ο πανηγυρισμός του Φάμπιο Γκρόσο, όταν σκόραρε, μετά την πάσα με το τακουνάκι αυτού του μοναδικού μάστορα με σμόκιν που ακούει στο όνομα Αντρέα Πίρλο, στον ημιτελικό με τη Γερμανία, όταν τελικά η ‘Ατζούρα’ νίκησε 2-0 τους οικοδεσπότες στο Μόναχο για τον ημιτελικό, με τα γκολ στα τελευταία δύο λεπτά (το δεύτερο ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο).

5. Η ιστορία του Στιβ Κερ ενώπιον του κόσμου στο Σικάγο μετά το πρωτάθλημα των Μπουλς το 1997. Στον 6ο τελικό του ΝΒΑ με τους Γιούτα Τζαζ, ο Μάικλ Τζόρνταν τού έδωσε την μπάλα για να πετύχει το νικητήριο καλάθι και οι Μπουλς να πάρουν το 5ο πρωτάθλημά τους. Ο Κερ ‘κεντάει’, λέγοντας ότι “ο Μάικλ νιώθει άβολα τέτοιες στιγμές” και ο μικρός μονόλογος αποτελεί κειμήλιο τρολ, πολύ πριν, βέβαια, αναγνωριστεί με μία λέξη η συγκεκριμένη κατάσταση.

4. Όταν ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, ως Σον, περιγράφει τη μέρα του 6ου τελικού του 1975 στις World Series του μπέιζμπολ. Είναι η μέρα του ιστορικού παιχνιδιού με τα δύο home run του Κάρλτον Φρισκ, όταν οι Red Sox της Βοστόνης πίστεψαν ότι, απέναντι στους Reds του Σινσινάτι, μπορούσαν να σπάσουν την ‘κατάρα του Μπαμπίνο’, που έφυγε το 1919 για τους New York Yankees αντί 125.000 δολαρίων. Ο Σον περιγράφει στον Γουίλ τη νικητήρια φάση του 6ου τελικού και ταυτοχρόνως του λέει ότι παράτησε το εισιτήριο που είχε για το παιχνίδι, αφού ήταν εκείνη η μέρα που γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του. Οι Reds νίκησαν στον 7ο τελικό και οι Red Sox έπρεπε να περιμένουν ως το 2004, δηλαδή 86 χρόνια μετά την τελευταία επικράτησή τους, το 1918.

3. Ο Σάσα Ντανίλοβιτς σηκώνει ένα καπνογόνο αναμμένο στην ‘Ολίμπια Χάλε’ του Μονάχου, τη νύχτα της 20ής Απριλίου 1999, 15” πριν από το τέλος του ημιτελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τη Φορτιτούντο, όταν η Βίρτους νικάει 62-57 τη συμπολίτισσα. Είναι η πρώτη νίκη της Κίντερ επί της Τιμσίστεμ εκείνη τη χρονιά, έπειτα από 5 ήττες, και τη διαδέχεται η επική ατάκα που είπε ο προπονητής της ομάδας, Ετόρε Μεσίνα, στη συνέντευξη Τύπου, όταν είχε ερωτηθεί για την ‘κατάρα’ των εμφύλιων ημιτελικών και το ότι καμία ομάδα ως τότε δεν είχε καταφέρει να πάρει το τρόπαιο όταν έπαιξε με αντίπαλο από την ίδια χώρα: “Αν δεν ήταν εδώ κυρίες, θα σας έδειχνα ότι εμείς ξορκίζουμε την κατάρα πιάνοντας τ’ αρχ…α μας”. Όμως στον τελικό, η σπουδαία Ζαλγκίρις Κάουνας νίκησε 82-74 την Κίντερ και πήρε το τρόπαιο.

2. Το κείμενο του δημοσιογράφου Ερνάν Κασιάρι, με τίτλο ‘Messi es un perro’ (‘Ο Μέσι είναι ένας σκύλος’), που δημοσιεύθηκε στις 11 Ιουνίου 2012. Ο Αργεντινός, κάτοικος Βαρκελώνης, έγραψε μία απίστευτη ραψωδία για έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών (ή, καθόλου υπερβολικά, τον καλύτερο που έχει υπάρξει), η οποία έγινε εικόνα, με την ανάγνωση του κειμένου και τα στιγμιότυπα να συνάδουν ιδανικά με το ‘Divenire’ του Λουντοβίκο Εϊνάουντι. Μία οριακά άλλη εποχή, που αφορά.

1. Οποιοδήποτε βίντεο με χάιλαϊτ του Τζέισον Γουίλιαμς. Η ‘λευκή σοκολάτα’ ήταν η επιτομή της ψυχαγωγίας, οι πάσες του έπρεπε να μπαίνουν κατευθείαν σε γκαλερί έργων τέχνης και ο πρώτος προπονητής του στο ΝΒΑ, Ρικ Έιντελμαν, απηύδησε προσπαθώντας να τον βάλει σε καλούπι πρωταθλητισμού. Τον έμαθα προσωπικά από το ‘Τρίποντο’, την άνοιξη του 1999, όχι δηλαδή πολύ αργά, μια και το πρωτάθλημα είχε αρχίσει τον Φλεβάρη εκείνου του έτους, εξαιτίας του λοκ άουτ. Συν ότι, μετά την αποχώρηση του Τζόρνταν από το μπάσκετ, χρειαζόμουν μία ομάδα να υποστηρίζω. Συν ότι είχαν τον Βλάντε Ντίβατς και τον Πέτζα Στογιάκοβιτς. Οι Σακραμέντο Κινγκς της διετίας τους, από το 1999 έως και τα play offs του 2001, ήταν απόλαυση να τους βλέπεις. Ο Γουίλιαμς υπάκουγε στο ένστικτο πρώτιστα, θαρρείς ότι δεν μπορούσε να πασάρει χωρίς να δημιουργήσει μία περίπλοκη σύνθεση και αυτό δυσκόλευε αν μη τι άλλο τα σχέδια των Κινγκς για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Θεωρήθηκε η Λυδία λίθος του Σακραμέντο και το καλοκαίρι του 2001 έγινε ανταλλαγή με τον Μάικ Μπίμπι και αρχικά οι Κινγκς φαίνονταν δικαιωμένοι, αφού την επόμενη χρονιά έφτασαν ένα παιχνίδι μακριά από τους τελικούς της Δύσης και προδόθηκαν από το αναθεματισμένο σουτ του Ρόμπερτ Χόρι και τη σειρά η οποία πια αναφέρεται ως ‘πιασμένη’. Η πλάκα είναι, όμως, πως ό,τι δεν έκαναν οι παίκτες εκείνης της ομάδας του, έχει καταφέρει ο Γουίλιαμς. Έχει πάρει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή του 2006, με τους Μαϊάμι Χιτ…

https://balla.com.cy/2020/04/19/peninta-feel-good-stigmes-sta-spor/